φωτογραφία απ όhttps://www.slideshare.net/ |
Με τον όρο αυτόν αναφερόμαστε στην ποσότητα του νερού που χρειάζεται το φυτό για να αυξήσει κατά ένα συγκεκριμένο ποσό την βιομάζα του. Πρακτικά αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να επιλέγουμε φυτά τα οποία είναι προσαρμοσμένα στις κλιματικές συνθήκες του τυπικού μεσογειακού κλίματος(ανεπτυγμένο ριζικό σύστημα, παχιά εφυμενίδα στα φύλλα, καλύτερη ανταπόκριση στο άνοιγμα και κλείσιμο των στομάτων κτλ).
Και για να γίνει πιο κατανοητό:είναι πολύ πιθανό να διατηρήσουμε μια ελιά το καλοκαίρι ακόμα και αν δε μπορούμε να την ποτίσουμε, αλλά το ίδιο δεν συμβαίνει με κάποιο φυτό που προέρχεται από τροπικά κλίματα. Αυτό συμβαίνει καθώς τα φυτά αυτά δεν έχουν αναπτύξει μηχανισμούς που να οδηγούν στην "οικονομική" χρήση του νερού καθώς οι υψηλές βροχοπτώσεις στα ενδιαιτήματα τους κάνει αυτούς τους μηχανισμούς άσκοπους.
Καθώς εξελίσσεται η κλιματική αλλαγή με τις έντονες περιόδους ξηρασίας αλλά και γενικότερα με την αστάθεια στο επονομαζόμενο κυκλο του νερού θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως η ιδιότητα αυτή των φυτών θα αποτελέσει έναν πολύ σημαντικό παράγοντα για την διασφάλιση της διατήρησης των παραγωγικοτήτων των καλλιεργειών μας. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για την δικιά μας κλιματική ζώνη, καθώς αναμένουμε τα επόμενα χρόνια μεγάλες αλλαγές. Έτσι λοιπόν η έρευνα θα πρέπει να προχωρήσει ώστε να κατανοήσουμε καλύτερα την μεταφορά νερού εντός και διαμέσου των φυτών μας, πετυχαίνοντας τα βέλτιστα αποτελέσματα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου