![]() |
φωτογραφία από https://blog.farmacon.gr/ |
Το αποτέλεσμα αυτής της λανθασμένης πρακτικής οδηγεί στην μείωση της παραγωγικότητας του εδάφους(και όχι μόνο) και άρα στην μείωση της παραγωγής.
Αλλά γιατί συμβαίνει αυτό; Η μείωση της παραγωγής όταν διατηρείται μια ετήσια καλλιέργεια για μια σειρά ετών προκύπτει για αρκετούς λόγους.
Πρώτα από όλα πρέπει να γνωρίζουμε πως κάθε καλλιέργεια έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις σε θρεπτικά στοιχεία. Έτσι λοιπόν η συνεχής καλλιέργεια του ίδιου είδους θα αφαιρεί κάθε χρόνο τα θρεπτικά που έχει ανάγκη, μειώνοντας έτσι το απόθεμα των συγκεκριμένων θρεπτικών. Ταυτόχρονα οι ίδιες ακριβώς καλλιεργητικές πρακτικές (όργωμα σε συγκεκριμένο βάθος, ίδιες μορφές λιπασμάτων, συγκεκριμένες απαιτήσεις σε νερό κτλ,) δεν είναι απίθανο να οδηγήσουν σε συμπιεσμένους εδαφικούς ορίζοντες υποβάθμιση της δομής του(πχ υπερσυγκέντρωση αλάτων), μείωση και υποβάθμιση αποθεμάτων νερού και άλλα.
Ένα ακόμα αρνητικό αποτέλεσμα είναι και το γεγονός ότι με αυτόν τον τρόπο έχουμε και την διατήρηση συγκεκριμένων εχθρών-ασθενειών αλλά και ζιζανίων της καλλιέργειας που διατηρούνται και ενδημούν στην περιοχή. Με αυτόν τον τρόπο οι εξάρσεις των προσβολών είναι πολύ συνηθισμένες μειώνοντας ακόμη περισσότερο την οικονομική αποτελεσματικότητα της καλλιέργειας, ελαχιστοποιώντας το ύψος της παραγωγής σε χρονιές εξάρσεων κάποιου εχθρού, μύκητα ή και ζιζανίου.
Κλείνοντας να αναφέρουμε
Σταχυολογήσαμε και αναφέραμε επιγραμματικά λίγους αλλά κατά την άποψη μας τους βασικότερους λόγους οι οποίοι εξηγούν γιατί η εναλλαγή καλλιεργειών, γνωστή και ως αμειψισπορά κρίνεται επιβεβλημένη. Σίγουρα το πρόβλημα που δημιουργείται από την μη εφαρμογή της αμειψισποράς, δεν μπορούμε να το ξεχωρίσουμε εύκολα από το φαινόμενο της μονοκαλλιέργειας, ο συνδυασμός των οποίων επιτείνει τα προαναφερθέντα προβλήματα υποθηκεύοντας τόσο την παραγωγή, όσο και τους σημαντικότερους παραγωγικούς πόρους όπως το νερό
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου