φωτογραφία από http://microbe-canvas.com/ |
Πιο συγκεκριμένα λοιπόν θα θέλαμε να μιλήσουμε για
τον βάκιλο pumilus. Ο συγκεκριμένος βάκιλος έχει πολλά στελέχη μερικά από τα
οποία μπορούν να μας φανούν πολύ χρήσιμα. Ο συγκεκριμένος βάκιλος σε αντίθεση με
τον thuringiensis ο οποίος αντιμετωπίζει έντομα χρησιμοποιείται στην αντιμετώπιση
μυκήτων.
Πιο συγκεκριμένα, στελέχη του pumilus που παρεμπιπτόντως μπορούν να αναπτύξουν συμβιωτικές
σχέσεις με τις ρίζες πολλών φυτών τα προστατεύουν από εδαφογενείς μύκητες όπως η
ριζοκτόνια και το φουζάριο. Αυτό το επιτυγχάνουν καθώς αποτρέπουν την βλάστηση
των σπορίων του μύκητα αποτρέποντας έτσι την προσβολή από αυτούς. Επιπρόσθετα ο
ανταγωνισμός του pumilus με τους παθογόνους μύκητες για την ίδια οικόθεση κάνει
πιο δύσκολη την προσβολή.
Με παρόμοιο τρόπο λειτουργεί ένα άλλο στέλεχος του
pumilus κατά του ωιδίου στο υπέργειο τμήμα του φυτού καθώς αφού πρώτα αποικίσει
τα σπόρια του μύκητα παράγει ένα αμυνοζάκχαρο που αποτέπει τον σχηματισμό του
κοιταρικού τοιχώματος του μυκητα
οδηγώντας τον στο θάνατο.
Έτσι λοιπόν η χρήση του συγκεκριμένου βακίλου που ανταγωνίζεται τους παθογόνους και κυρίαρχα το ωίδιο, βάζει ακόμα ένα "βέλος" στη φαρέτρα μας απέναντι σε μια βασική ασθένεια που προσβάλλει πολλά καλλιεργούμενα φυτά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου