GReenevolution

φωτογραφία από mistikakipou.gr Στην κουζίνα μας πάντα υπάρχει ένα προϊόν βασικής διατροφής το οποίο δεν είναι άλλο από την πατάτα. Η πατάτα είναι ένας κόνδυλος πλούσιος σε υδατάνθρακες, κάτι που σημαίνει πως μας δίνει αρκετή ενέργεια.  Το ερώτημα είναι: μπορούμε να παράξουμε τις δικιές μας πατάτες; Η απάντηση είναι ναι. Αλλά πως θα το κάνουμε αυτό; είναι εύκολο; Ας πούμε λίγα λόγια.  ΕΠΟΧΗ ΦΥΤΕΥΣΗΣ Η πατάτα φυτεύεται σε δύο περίοδος, την επονομαζόμενη χειμερινή (φύτευση από Δεκέμβριο έως Μάρτιο) και την καλοκαιρινή (φύτευση Ιούλιο-Σεπτέμβρη) ενώ η συγκομιδή της γίνεται σε περίπου 3-4 μήνες.  ΠΩΣ ΦΥΤΕΥΟΥΜΕ Η φύτευση της πατάτας γίνεται με τον επονομαζόμενο πατατατοσπορο (ο οποίος δεν είναι σπόρος βέβαια, αλλά κόνδυλος) τον οποίο είτε μπορούμε να τον προμηθευτούμε από γεωπονικά καταστήματα, είτε μπορούμε να φυτεύσουμε μικρές δικές μας πατάτες. Θα χρειαστούμε ανάλογα με το μέγεθος του πατατόσπορου από 100-300 κιλά το στρέμμα σε απόσταση 30-40 εκατοστά φυτό από φυτό, αναμένοντας 10 κιλά αν

φωτογραφία από doraagri.com Ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πλείστες καλλιέργειες όπως λαχανικά αλλά και άλλα είναι οι νηματώδεις. Οι νηματώδεις(nemadota) είναι μικροί σκωληκόμορφοι οργανισμοί του εδάφους οι οποίοι προσβάλουν το ριζικό σύστημα των φυτών και ενώ δεν οδηγούν στο θάνατο των φυτών μας μειώνουν κατά πολύ την ευρωστία τους και οδηγούν σε μείωση της παραγωγής. Οι νηματώδεις αποτελούνται από χιλιάδες είδη. Τα μεγαλύτερα προβλήματα προκαλούνται στα φυτά από τους νηματώδεις του γένους Meloidogyne και των γενών Heterodera-Globodera.  Οι νηματώδεις συγκεκριμένα τρυπούν με μια δομή που έχουν (στιλέτο) τις ρίζες των φυτών(δημιουργώντας τα γνωστά εξογκώματα στις ρίζες) και έτσι δημιουργούν προβλήματα τόσο στην λειτουργεία του ριζικού συστήματος αλλά και γενικότερα στην ίδια την ανάπτυξη του φυτού. Πιο συγκεκριμένα λοιπόν οι νηματώδεις προκαλούν: 1) μηχανικές βλάβες στις ρίζες 2)οι τρύπες που αφήνουν αποτελούν πύλες εισόδου για άλλους παθογόνους(δευτερογενείς προσβολές) 3)οδηγο

φωτογραφία από pyllimnews.gr Πολλές φορές ακούμε από κηποτέχνες και όχι μόνο βέβαια να λένε πως έβαλαν τύρφη. Τι όμως είναι η τύρφη; Γιατί την χρησιμοποιούμε; Ας πούμε λίγα λόγια. Η τύρφη λοιπόν είναι ένα υλικό το οποίο προέρχεται από την χουμοποίηση(αποσύνθεση) οργανικών φυτικών υλικών  το οποίο είναι πλούσιο σε θρεπτικά χημικά στοιχεία ενώ ταυτόχρονα λόγω των γενικότερων ιδιοτήτων της αποτελεί ένα πρώτης τάξεως εδαφοβελτιωτικό. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως βελτιώνει πέρα από τη θρέψη και τις ευρύτερες εδαφικές συνθήκες βοηθώντας στην ανάπτυξη των φυτών μας. Αλλά ποια είναι αυτά τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η τύρφη; Πιο συγκεκριμένα λοιπόν η τύρφη: 1) βελτιώνει την υδατοικάνοτητα του εδάφους, την ικανότητα του εδάφους δηλαδή να συγκρατεί νερό 2) βελτιώνει τον αερισμό του  3) η διάσπαση της οργανικής ουσίας παράγει θερμότητα και έτσι ανεβάζει την θερμοκρασία του εδάφους και έτσι πρωιμίζει την παραγωγή 4)παρέχει θρεπτικά στοιχεία που προκύπτουν από την διάσπαση της οργανικής ουσίας Τα π

φωτογραφία από geoponoi.gr Τα τελευταία χρόνια έχουμε αρκετοί ακούσει την λέξη ζεόλιθος και την χρήση του στην γεωργία. Η αλήθεια είναι πως ο ζεόλιθος είναι αντικείμενο μεγάλης συζήτησης αναφορικά με το τι ακριβώς είναι και πως μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε. Ας πούμε όμως λίγα λόγια για αυτό το "αμφιλεγόμενο" υλικό. Ο ζεόλιθος λοιπόν είναι ένα πορώδες πέτρωμα το οποίο λόγω της μορφής και της σύστασης του μπορεί να λειτουργήσει θετικά στην ανάπτυξη των φυτών μας. Η χρήση του στην γεωργία γίνεται μέσω της ενσωμάτωσης ζεόλιθου στο έδαφος ή και μέσω του ψεκασμού στο φύλλωμα. Ξεκινώντας να αποσαφηνίσουμε κάτι πολύ σημαντικό. Ο ζεόλιθος δεν είναι λίπασμα αλλά ένα φυσικό ορυκτό το οποίο δρα επικουρικά βελτιώνοντας τις φυσικοχημικές ιδιότητες του εδάφους. Πως όμως λειτουργεί και ποιες είναι αυτές οι ιδιότητες που προκαλούν αυτές τις ωφέλειες; Ο ζεόλιθος λοιπόν είναι ένα πέτρωμα το οποίο έχει στην επιφάνεια του μεγάλες ποσότητες αρνητικών φορτίων οι οποίες έχουν την δυνατότητα να έ

φωτογραφία από ypaithros.gr Ένα αρκετά μεγάλο πρόβλημα σε καλλιέργειες θερμοκηπιακών(και όχι μόνο βέβαια) λαχανικών οι οποίες θα αρχίσουν να μπαίνουν  σταδιακά στη χώρα μας από εδώ και πέρα και μπορεί να μειώσει κατά πολύ την βιωσιμότητα των φυτών μας (και γενικότερα την υγεία τους)  είναι οι εδαφογενείς μύκητες όπως το φουζάριο, το πύθιο η ριζοκτόνια, η σκληρωτινίαση, το βερτισίλιο και άλλοι. Οι μύκητες αυτοί προσβάλουν τόσο το ριζικό σύστημα όσο και το υπέργειο τμήμα, προκαλώντας μεγάλες ζημιές όπως για παράδειγμα τις επονομαζόμενες τήξεις φυταρίων, αποφράσσουν το αγγειακό σύστημα προκαλώντας αποπληξία και γενικά διαμορφώνουν συνθήκες πλήρους αποτυχίας της καλλιέργειας μας. Όσον αφορά την καταπολέμηση αυτών των μυκήτων, η αλήθεια είναι πως κυκλοφορούν αρκετές δραστικές οι οποίες έχουν πολύ καλά αποτελέσματα .Ενδεικτικά να αναφέρουμε το propamocarb,fosetyl, thiophanate methyl και άλλες.  Βέβαια βασικός παράγοντας πέρα από την καταπολέμηση παίζει και η πρόληψη. Οι επεμβάσεις που θα πρέ

Κάθε οργανισμός, φυτικός ή ζωικός αναπτύσσεται σε ένα συγκεκριμένο εύρος συνθηκών. Η γνώση αυτής της αναπτυξιακής ιδιότητας είναι ζωτικής σημασίας για τις πρακτικές που ακολουθούμε σε κάθε καλλιέργεια. Πως όμως λειτουργεί αυτή η ιδιότητα και γιατί είναι τόσο σημαντική για μια επιτυχημένη καλλιέργεια; Ας πούμε λίγα λόγια. Όλοι οι οργανισμοί λοιπόν έχουν ανάγκη από συγκεκριμένες συνθήκες, όπως υγρασία,θερμοκρασία,αλλά και άλλους οι οποίοι είτε προμοτάρουν την αναπτυξη τους είτε την αναστέλουν. Κάθε λοιπόν οργανισμός έχει ένα κάτω όριο,ένα πάνω όριο και αναμεσα στα δύο ένα άριστο σημείο. Για να γίνει αυτό κατανοητό ας δώσουμε ένα παράδειγμα. Ένα χεινερινό λαχανικό  αρχίζει να αναπτύσσεται  και σταματάει την ανάπτυξη του σε χαμηλότερες θερμοκρασίες από ένα καλοκαιρινό λαχανικό, έχοντας ταυτόχρονα ιδανική θερμοκρασία ανάπτυξης χαμηλότερη από το αυτό. Οι ανάπτυξιακές συνθήκες όμως είναι ένα πολυπαραγοντικό ζήτημα στο οποίο επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες όπως (πέρα από την θερμοκρασία) ή